Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΜΟΥ

Μια μαρτυρία ζωής.

Γεννήθηκα στο χωριό Λιθακιά της Ζακύνθου.  Από τα γεννοφάσκια μου εισάχθηκα στην Ελληνορθόδοξη θρησκεία από τους γονείς μου, το σχολικό σύστημα και την κοινωνία.  Λόγω της βαριάς παράδοσης της οικογένειάς μου μέσα στη Ορθόδοξη Εκκλησία συμμετείχα πιο ενεργά από άλλους νέους της ηλικίας μου.  Ιερείς καταγράφονται στο παρελθόν της οικογενείας μας από τα μέσα του 1600.  Αυτά δημιουργούσαν ένα τεράστιο βάρος ευθύνης μέσα μου τόσο προς την οικογένειά μου αλλά και όσο προς την θρησκεία μου.  Καθ’ όλη την διάρκεια των νεανικών μου αλλά και εφηβικών μου χρόνων δεν έλειψα από το να συμμετάσχω ενεργά στην εκκλησία του χωριού μου αλλά και στην εκκλησία του αγίου Διονυσίου.  Στην δεύτερη μάλιστα παρευρισκόμουν και στο μοναστήρι σχεδόν καθημερινά τα απογεύματα για τα 3 χρόνια του Λυκείου που φοίτησα στην πόλη της Ζακύνθου λόγω της φιλικής αλλά και μακρινής συγγενικής μου σχέσης με τους μοναχούς.  Δεν ήταν κρυφά ούτε η συμμετοχή μου ως βοηθός ψάλτη αλλά ούτε και τα σχέδιά μου να ακολουθήσω τον δρόμο του ιερατείου.

Εκείνη την εποχή είχα την ατυχία να χάσω τον πατέρα μου σε νεαρή ηλικία, ήταν μόλις 59 ετών.  Αυτό συγκλόνισε την ζωή μου αλλά όχι και την θρησκευτική μου πορεία.  Μάλιστα αυτό με έφερε πιο κοντά στην θρησκεία.  Αργότερα μετέβηκα στην Αμερική όπου βρισκόταν ένας πρώτος εξάδελφος του πατέρα μου από χρόνια πολλά.  Εκεί βρέθηκα για 6 με 8 μήνες και ήμουν έτοιμος να επιστρέψω στην Ελλάδα και το πιθανότερο ήταν να συνεχίσω την πορεία μου στην Ορθόδοξη εκκλησία σαν ιερέας.  Όμως μου συνέβη κάτι απροσδόκητο.  Συνάντησα κάποιους ανθρώπους οι οποίοι με προσκάλεσαν σε μια Βιβλική Βαπτιστική Εκκλησία.  Δεν θυμάμαι όλα όσα ειπώθηκαν εκείνο το βράδυ της Τετάρτης αλλά θυμάμαι τον ποιμένα της εκκλησίας να με προσεγγίζει και να με ερωτά διάφορες ερωτήσεις.  Ήταν ενθουσιασμένος οπού γνώριζε κάποιον Έλληνα.   Μία όμως από τις ερωτήσεις που μου απευθύνθηκαν ήταν η εξής: «εάν ήταν να φύγεις από αυτή την γη απόψε, είσαι απολύτως σίγουρος ότι θα βρισκόσουν στην Βασιλεία του Θεού;»  Φυσικά μέσα στην θρησκευτική και παραδοσιακή μου υπερηφάνεια ήθελα να πω ένα δυνατό «Ναι» αλλά βάση όλων όσων είχα διδαχτεί δεν μπόρεσα γιατί κανείς δεν ξέρει την κατάληξη της ψυχής του.  Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι το να μένουμε προσκολλημένοι στην θρησκεία μας και να παραμένουμε πιστοί σε αυτά που διδαχτήκαμε ελπίζοντας ότι ο Θεός θα μας δεχτεί στο τέλος της ζωής μας.

Ο ποιμένας αυτός όμως μου υπέδειξε μέσα από τον Άγιο Λόγο του Θεού, τη Βίβλο, ότι δεν είναι η θρησκεία μας ούτε και τα έργα τα δικά μας που μας δικαιώνουν μπροστά στο Θεό.  Είδα για πρώτη φορά ότι η αιώνια ζωή είναι ένα δώρο από τον Θεό και κανείς δεν μπορεί να την αποκτήσει με έργα δικά του ούτε είναι κανένας άξιος για να τα καταφέρει μόνος του.  Η αιώνια ζωή βασίζεται στην Χάρη του Θεού, δηλαδή είναι χάρισμα, ένα δώρο και την αποκτούμε με αληθινή, απλή πίστη στον Ιησού Χριστό.  Δεν κερδίζεται η αιωνιότητα με χρυσάφι ή ασήμι ή ακόμα και με πατροπαράδοτες παραδόσεις αλλά με την νέα γέννηση του πνεύματός μας που την φέρνει ο Λόγος του Θεού και το Πνεύμα το Άγιο.  Όπως λέει και ο Απ. Πέτρος,

«ξεύροντες ότι δεν ελυτρώθητε από της ματαίας πατροπαραδότου διαγωγής υμών διά φθαρτών, αργυρίου ή χρυσίου, αλλά διά του τιμίου αίματος του Χριστού, ως αμνού αμώμου και ασπίλου,»

Μου έδειξε μέσα από την Καινή Διαθήκη ότι δεν υπάρχει άλλο όνομα με το οποίο μπορούμε να σωθούμε άλλο από το όνομα του Ιησού Χριστού και ακόμα ότι υπάρχει μόνο ένας μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπου, ο Ιησούς Χριστός.  Φυσικά δεν μπορούσα να τα δεχτώ όλα αυτά και σκοτισμένος από όλες αυτές τις νέες πληροφορίες πήγα στην Ορθόδοξη Εκκλησία για να ρωτήσω τους ιερείς αλλά και θεολόγους για να ξεδιαλύνουν τα πράγματα.  Δυστυχώς όμως οι περισσότερες απαντήσεις δεν έρχονταν μέσα από τον αλάθητο Λόγο του Θεού την Αγία Γραφή, αλλά από διάφορες έξω-βιβλικές πηγές και παραδόσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας.  Όπως τη λεγόμενη «Ιερά Παράδοση» και διάφορους «πατέρες» της εκκλησίας.  Όλα αυτά είναι σεβαστά αλλά δεν είναι ο Άγιος Λόγος του Θεού.  Πολλές από τις παραδόσεις και τις ερμηνείες των «πατέρων» δηλώνουν ξεκάθαρα αντίθετη θέση από αυτή που μας αποκαλύπτει η Βίβλος και πολλοί από τους «πατέρες» δεν συμφωνούν μεταξύ τους.  Τότε ζήτησα μια Καινή Διαθήκη για να μπορέσω κι εγώ να δω τις διαφορές.  Σκέφτηκα: «Εάν δεν μπορούν να με βοηθήσουν οι ιερείς θα διαβάσω και θα αποδείξω μόνος μου το λάθος του ποιμένα αυτού.»

Για μήνες εξερευνούσα τις αλήθειες του Λόγου του Θεού πιστεύοντας ότι εκεί μέσα θα εύρισκα αυτό που χρειαζόμουν για να υποστηρίξω τις θέσεις της ορθόδοξης εκκλησίας.  Καθώς μελετούσα και αναζητούσα απαντήσεις στα θέματα αυτά, ο Θεός δια μέσου του Λόγου του και  δια μέσου του Αγίου Πνεύματος μου αποκάλυπτε την αλήθεια και ταυτόχρονα με έλεγχε ως προς την αλήθεια.  Για πρώτη φορά έβλεπα πόσο σκλαβωμένος ήμουν μέσα σε παραδόσεις ανθρώπινες, σε διδαχές που δεν ακολουθούσαν  την αλήθεια των Αγίων Γραφών.  Ένοιωσα να καταρρέει ο κόσμος όλος γύρω μου.  Δεν ήθελα να πιστέψω ότι όλη μου η «Χριστιανική» ζωή ήταν βασισμένη σε διδάγματα και παραδόσεις ανθρώπινες.  Ο ίδιος ο Ιησούς αναφέρθηκε σε μία παρόμοια θρησκευτική κοινωνία στο κατά Μάρκο Ευαγγέλιο,

«Εις μάτην δε με σέβονται, διδάσκοντες διδασκαλίας εντάλματα ανθρώπων. 

Διότι αφήσαντες την εντολήν του Θεού, κρατείτε την παράδοσιν των ανθρώπων, πλύματα ξεστών και ποτηρίων, και άλλα παρόμοια τοιαύτα πολλά κάμνετε. 

Και έλεγε προς αυτούς· Καλώς αθετείτε την εντολήν του Θεού, διά να φυλάττητε την παράδοσίν σας………….ακυρούντες τον λόγον του Θεού χάριν της παραδόσεώς σας, την οποίαν παρεδώκατε· και κάμνετε παρόμοια τοιαύτα πολλά.»

Κατανοώ ότι υπάρχουν κάποιες παραδόσεις τις οποίες καλούμαστε να κρατήσουμε, αλλά, ως Χριστιανοί καλούμαστε να ακολουθήσουμε μόνο εκείνες τις παραδόσεις οι οποίες συμφωνούν με την Βίβλο και ιδιαίτερα την Καινή Διαθήκη.  Κατάλαβα ότι η σωτηρία από την ερχόμενη κρίση δεν έρχεται μέσα από κάποια θρησκεία ή ένα καταστατικό νόμων που πρέπει να τηρήσουμε.  Δεν έρχεται από βαπτίσματα ή από την «εκκλησία» που ανήκουμε.  Έρχεται μόνο και μόνο από την χάρη του Θεού δια μέσου της πίστης στο Ιησού Χριστό.  Ο Απ. Παύλος γράφει στους Εφεσίους τα εξής,

«Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι διά της πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον·  ουχί εξ έργων, διά να μη καυχηθή τις.  Διότι αυτού ποίημα είμεθα, κτισθέντες εν Χριστώ Ιησού προς έργα καλά, τα οποία προητοίμασεν ο Θεός διά να περιπατήσωμεν εν αυτοίς.»

Η σωτηρία λοιπόν είναι χάρισμα.  Κανένας δεν μπορεί να την αποκτήσει με τα έργα του.  Είναι δώρο του Θεού.  Κι έτσι δεν μπορεί να καυχηθεί κανένας.  Όταν σωθούμε με πίστη στον Ιησού τότε πρέπει να ζήσουμε μια σωστή και αγία ζωή διότι είναι ο τρόπος που μπορούμε να ευχαριστήσουμε τον Θεό για την χάρη που μας έκανε.  Είναι επίσης λογικό όταν κάποιος ξέρει ότι έχει σωθεί από την κόλαση να θέλει να ευχαριστήσει τον σωτήρα του.

Θυμάμαι εκείνη τη νύχτα, πριν πολλά χρόνια, όταν επικαλέστηκα τον Κύριο Ιησού Χριστό να με σώσει.  Για πρώτη φορά στη ζωή μου πήρα μια συνειδητή απόφαση να κάνω τον Ιησού τον προσωπικό μου σωτήρα μετανοώντας για τις αμαρτίες μου και πάνω απ’ όλα επειδή δεν είχα μια προσωπική σχέση μαζί του.  Μετέστρεψα από την εμπιστοσύνη που είχα σε ένα θρησκευτικό σύστημα λατρείας ειδώλων και ανθρώπων στο να εμπιστευτώ τον ζωντανό σωτήρα Ιησού Χριστό τον Υιό του Θεού.  Δεν φοβόμουν πλέον την κρίση του Θεού, ο Θεός πλέον είχε γίνει ο επουράνιος πατέρας μου, γεννήθηκα στην οικογένεια του Θεού.   Υπάρχουν τόσες παραδόσεις με τις οποίες ο κόσμος συγχέει τον Θεό όπου οι άνθρωποι περνούν μια ζωή ολόκληρη χωρίς ποτέ να πάρουν μια συνειδητή απόφαση να πιστέψουν στον Ιησού Χριστό και να συνάψουν μια σχέση αγάπης με τον Θεό.

Γνωρίζω ότι από αυτήν την ομολογία πολλοί θα πειραχτούν, ίσως και να προσβληθούν, ίσως και να με μηνήσουν κάποιοι, αλλά ο σκοπός μου δεν είναι να προσβάλω τα πιστεύω κανενός ή να προωθήσω κάποια άλλη θρησκεία.  Ούτε είμαι κάποιος ξένος που θέλω να προωθήσω τα συμφέροντα κάποιων άλλων ή κάποιας οργάνωσης.  Δεν καλώ κανέναν να αλλάξει θρησκεία η να ακολουθήσει εμένα.  Αυτή εδώ απλώς είναι μια μαρτυρία στο τι έγινε στη δική μου ζωή.  Προτιμώ να λυπήσω κάποιους με την ελπίδα να έρθουν στην επίγνωση της αποκάλυψης των Αγίων Γραφών και να σωθούν από την αιώνια κρίση του Θεού, παρά να είμαι αρεστός στους ανθρώπους και να γνωρίζω ότι δεν τους μίλησα ποτέ για την αλήθεια.  Ευχαριστώ το Θεό για την χάρη του και την αγάπη του.  Είμαι ευγνώμον για τον Άγιο Λόγο του ο οποίος είναι διαθέσιμος σε όλους και όλοι μπορούν να εξετάσουν τις Αγίες Γραφές να βρουν την αλήθεια.  Ο Ιησούς είπε,

«και θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.» 

Δοξάζω τον Θεό διότι είμαι ελεύθερος απ’ όλους τους θρησκευτικούς φόβους και δεισιδαιμονίες.  Νοιώθω ευλογημένος γιατί ζω μια ειρηνική ζωή με την οικογένειά μου γνωρίζοντας ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο οδηγός και προστάτης μας, και ξέρω ότι θα ζήσω αιώνια μαζί του στην Βασιλεία του.  Όχι γιατί εγώ είμαι τέλειος, ούτε επειδή το αξίζω, αλλά επειδή ο Ιησούς είναι τέλειος και πλήρωσε για τις αμαρτίες μου κι εγώ τον δέχτηκα ως σωτήρα μου συνειδητά.

Ας είναι όλη η δόξα η τιμή και η προσκύνηση στον Τριαδικό Θεό, Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα! Αμήν.

Παναγιώτης Φωτίου Κοριανίτης